Bazen ebeveynler kendilerine bu baskıyı uygularlar. Bazen anne ve babalar normal hatta mükemmel çocuklara sahip olmak için ve iyi hatta mükemmel ebeveynler olmak için baskı hissederler. Bu baskı okullardan, psikologlardan ve ebeveynlere yardım etmek için önerilerde bulunan diğer kurumlardan da kaynaklanır. Genellikle profesyonellerin çocuğa yardımcı olmak için onun olumsuz davranışlarına odaklanması, ebeveynlerin eleştirilmiş hissetmesine ve savunmaya geçmesine sebep olur.

İronik olarak, ebeveynler bu kurumlardan hissettikleri baskıya tepki olarak çocukları üzerindeki “normal davranmaları” için baskıyı artırabilir. Ebeveynler bu tür bir stres hissettiklerinde, kendilerini ve çocuklarını daha fazla eleştirebilirler ve çocuklarına duygusal olarak daha az bağlı hale gelebilirler.

Paradoksal olarak, bu, çocukların davranışlarının kötüleşmesine yol açabilir. Farkındalığın temel duruşu, ebeveynler olarak çocuklarımızı ve kendimizi şu anda olduğumuz gibi kabul etmektir.

Çocuklarımızın zorlukları, sınırlamaları veya sorunları ne olursa olsun, oldukları şekilde iyidirler, büyümek için ihtiyaç duydukları her şeye sahipler ve onlara sağlamak ve onlara rehberlik etmek için ihtiyacımız olan şeye sahibiz.