İnsanlar olarak, stres durumlarına hızlı, büyük ölçüde otomatik tepkiler vermek üzere evrimleştik; bununla birlikte, bu tepkiler, çoğu zaman, durumdaki gerçek risk derecesi ile orantısızdır.

Bu ebeveynlikte mindfulness çalışmalarının ana temalarından biridir: günlük ebeveynlik stresine nasıl tepki verdiğimiz ve bunun bizi ve çocuklarımızı nasıl etkilediği.

Ebeveynlikte birçok davranış otomatik hale gelir: çocuklarımızı giydirir ve yemek hazırlarız, okula bırakırız, günlerinin nasıl geçtiğini sorarız. Bunları yaparken zihnimiz tam olarak orada bulunmayabilir, başka yerlere gidebilir. Otomatik, farkındalıklı olmayan ebeveynliğin bir maliyeti vardır: Çocuğumuzla yaşadığımız anı, tam olarak deneyimlemeyi kaçırırız. Çocuklarımızla geçirdiğimiz zamanın çoğu otomatik pilotta geçtiğinde, çocuğumuzun büyümesini kaçırma riskiyle karşı karşıya kalırız.